Microclimats

Jest to poglądowy scenariusz performansu. Skupia się na wykorzystywanym tekście – wyobrażeniach nakładanych na odwiedzane miejsca. Nie uwzględnia większości fizycznych działań performerek.

Performance rozpoczyna się od przejścia przez wnętrze bydynku Zachęty 9miejsca zwykle niedostępne dla zwiedzających). Tam zatrzymujemy się tylko w jednej lokalizacji:

1. Przez Zachętę

Magazyn z książkami:

Wszyscy wchodzimy do ciemnego pomieszczenia. Oświetlamy przestrzeń latarkami telefonów. Siadamy, gasimy latarki. Panuje kompletna ciemność.

"A teraz
Rozpływamy się w ciemności

Znikają kontury
Znikają kształty
Znikają wzory
Znikają detale

Zniknęły regały
Zniknęły książki
Zniknęły obiekty pod ścianami
Zniknęły obrazy
Zniknęły korytarze
Zniknęły schody
Zniknęła farba na ścianach

Zniknęły budynki, ulice, ławki drzewa"

Dalej performans kontynuuje się na zewnątrz"

1. Zachęta - schody przed głównym wejściem do gmachu

Siadamy na schodach: spędzić tu dużo czasu; Mówić rzadko; integrować to, co się dzieje przez adaptację opisu pogody (słońce, kolor światła, wiatr i to jak coś porusza, itp.)

MIEJSCE I INNI

"Siedzę na kamiennych stopniach, opieram się o zimne ściany. Jest nas kilkoro.
Siedzimy nieruchom. Czuję jak blisko jest osoba po prawej. Inną widzę kątem oka. "

PTAKI

"Z lewej na prawą przelatuje nad nami wrona. Wyobrażam sobie nas wszystkich razem z lotu ptaka."

ŚCIANIA

"Za nami rozpościera się ogromna, stroma ściana. Rysują się na niej filary – kolumny, jest w niej wiele otworów, wnęk. Na środku znajduje się największy z nich. Zwisa nad nami mały mocno przewieszony dach. Wierzchołek jest szpiczasty. "

KRAJOBRAZ, OPIS TERENU REALNEGO, POGODA

"Przed nami, krajobraz jest skalny, płaski teren pokrywają różnej wielkości kamienie i głazy.
Gdzie nie gdzie podłoże wybrzusza się tworząc łagodne wzniesienia.

Słońce oświetla niektóre miejsca/ plac jest w cieniu, dominują odcienie szarości.
Wieje lekki / mocny wiatr.

Niektóre głazy, od czasu do czasu , pod wpływem wiatru, turlają się po nierównym terenie.

Kiedy to widzę myślę, że może może się zdarzyć, że także obsunę się i sturlam. Głaz obok mnie trochę porusza się z boku na bok, inne także, od czasu do czasu lekko drżą lub kołyszą się."

BARDZO DŁUGO

"Jesteśmy tu już bardzo długo. Pokrywa nas nagromadzony pył i osad. W niektórych miejscach zasiedliły się żółtawe porosty, w przestrzeniach pomiędzy nami rozrósł się miękki mech.

Kiedyś byliśmy jedną skałą."

>>> jako głazy - procesja, przez trawnik

2. Asfalt przed Zachętą

Dotykamy dłońmi pęknięć w asfalcie, śledzimy pęknięcia; znaleźć naszą (Karolina+Magda) sytuację do mówienia, np. pozy i jaka relacja przestrzenna

"Na powierzchni pojawiają się pęknięcia. Delikatne linie łączące się w pajęczyny. Pojawiają się stopniowo, jakby przebijają się z głębin. Spod lodu dochodzą nieregularne dźwięki pękania, kruszenia.

Co jakiś czas, powierzchnia drży. Słychać stłumione pękanie lodu.

Pęknięcia pojawiają się w wielu miejscach.

Gdzieniegdzie wyraźnie rysuje się większe pęknięcie i jakby otwiera się. Przez szczelinę widać przekrój lodu. Lud im głębiej tym jest ciemniejszy, pod spodem jest woda, pod spodem piach, rozstępująca się czarną ziemię, kamienie, skała, mieniące się minerały o różnych stanach skupienia i kolorach. Pod spodem bulgocze gęsta lawa. Jakby oddycha, na swojej skórze formuje bąble, które pękają rozpryskując się.

Co jakiś czas kropla wyrzucana jest aż na powierzchnie. Wolno zastyga.

>>> na ukos, marszem, przez chaszcze do pnia ściętego drzewa

1. Ścięte drzewo -

Akcja : kładziemy się razem, zaplątane na pniu; powolnym ruchem, zsuwając się z niego, odsłaniamy pień - wejścia, szczeliny - dołączamy do publiczności, razem kontemplujemy pień

>>>

2. Ławki „wyobrażanie”

Siadamy na ławce/-kach
Pauza 30 s. – nic ( my patrzymy j już wyobrażamy)

10 wyobrażeń (realne, krótkie, zwięzłe, bez dopowiedzeń, bezpośrednie, więcej ludzi niż zwierząt, postacie typowe dla nas, rytm staccato, zmieniać dystanse, kierunki, uwzględnić przestrzeń z tyłu, wskazujemy palcem (wyjątek, kiedy coś blisko naszych ciał)

Karola: 1

+ dodawanie, w wypowiadanym wyobrażeniu, czegoś prawdziwym ludziom (np. pies idzie z nimi, dodatkowe psy, osoba obok)
+ modyfikacja akcji ludzi (idą w tył, zatrzymują się, przewracają)

K (niepełna pula wyobrażeń do użycia)
* Wyobrażam sobie mrówki idące rządkiem po krawężniku. Przenoszą ziarenka piasku.
* Wyobrażam sobie Panią w złotych szpilkach przeciskającą się przez krzaki z wielką torbą z Ikei
* Wyobrażam sobie parę japońskich turystów siedzących na ławce naprzeciwko. Robią sobie zdjęcia selfie-stickiem. Próbują w tle uchwycić budynek Zachęty.
* Wyobrażam sobie mężczyznę zawieszonego na linie na wysokości ii pietra muzeum etnograficznego. Czyści okna od zewnątrz.
* Wyobrażam sobie ubraną w czarny uniform, kobietę przejeżdżającą na elektrycznej hulajnodze. Transportuje ułożone na sobie, jedna na drugiej hulajnogi. Nadjeżdża z lewej strony tamtego placu, skręca w prawo kierując się w nasza stroną, zawraca, i jedzie w kierunku z którego nadjechała
* Wyobrażam sobie stado wron wylatujących na raz z drzewa.
* Wyobrażam sobie parę rodzeństwa biegnących po chodniku w stronę drzewa. Chłopiec ciągnie mocno za rękę siostrzyczkę, ona ledwie za nim nadąża.

M:
* Wyobrażam sobie , że tu, na trawie tarza się mały piesek, Jack Russel Terier. Przewraca się energicznie z boku na bok z radością.
* Wyobrażam sobie , że przy koszu na śmieci, na chodniku zgromadziło się 10 gołębi.
* Wyobrażam sobie Mężczyznę śpiącego na ławce po prawej. Leży na boku i ma nogi skierowane w naszą stronę.
* Wyobrażam sobie, że na tej jakby wieżyczce, na dachu żółtego bloku stoi człowiek i macha do nas obiema rękami
* Wyobrażam sobie, że tam, na balkonie wierzy kościoła stoi mężczyzna. Opiera się o barierkę i pali papierosa. Teraz, gasi go wyrzuca niedopałek w dół i znika idąc w lewą stronę.
* Wyobrażam sobie kobietę opalającą się w bikini na trawie. Leży na kocu w kratę.
* Wyobrażam sobie, że tamtym chodnikiem idzie grupa hiszpańskich turystów. Mówią głośno i śmieją się.
* Ktoś dołącza się do naszej grupy, staje za naszymi placami i słucha co mówimy

Inne możliwe do "adaptacji" wyobrażenia:

* Chłopak bez koszulki (trzyma koszulkę w dłoni), duża muskulatura, energicznie idzie
* jakieś trzyletnie dziecko – za rękę ze swoja mama, przewraca się i obija sobie kolano
* niebieska ciecz wyciekająca z pomiędzy kafelków
* ścieżka pod drzewem, starsze małżeństwo ubrane bardzo elegancko, idą wolno, ona ma wielki biały kapelusz, on butelkową marynarkę starego typu
* Wyobrażam sobie 5 osób na hulajnogach
* Grupa hiszpańskich turystów. Mówią bardzo głośno i śmieją się.
* Starszy pan szarpiący folię otulającą korzenie krzaków na trawniku
* Człowiek na wieżyczce macha do nas / maluje dach smołą
* Kobieta opalająca się na trawniku
… / Na balkonie muzeum etnograficznego
… /Ktoś się przewraca
* Ktoś dołącza się i słucha za naszymi plecami
Chłopak bez koszulki (trzyma koszulkę w dłoni), duża muskulatura, energicznie idzie
Dwie nastolatki
Starszy pan szarpiący folię otulającą korzenie

Pod koniec Karolina wstaje i zaczyna spokojnie, ale staccato ucieleśniać skrawki mówionych wcześniej wyobrażeń.
Magda mówi rzadziej; Magda dołącza się do Karoliny

Ucieleśnienia:
K:
Opalanie
Wspięcie na drzewo
Gołąb
Drzewo – ramiona
Kulka
Przwerotka
Gałęzie włosy
Siad na chodniku
Drzewo nogi

M:
Fontanna
Krzaki
Słupek
Ławka
Drzewo
Siad na chodniku

3. Wolny spacer

W kolejnej lokalizacji, mówmy:

"Wyobraź sobie, że świat zwolnił"

I zaczynajmy iść ulicą bardzo wolno sugerując tempo grupie (dystans ok 500m.)

4. Rabatek z sosną pod blokiem mieszkaniowym
„Wilk”

"Idziemy wiejską, piaszczystą drogą. Jestem pierwsza, z mną idzie reszta. Z prawej strony mijamy zagajnik. Jest bardzo ciemny, trochę się boję. Nagle pośród drzew coś zaczyna szeleścić, patrzę, a z pomiędzy drzew wychodzi wilk. Zatrzymuje się i patrzy na mnie lśniącymi oczami.

Wilk staje na dwóch łapach. Jest wyższy ode mnie, ma rozchyloną mordę. Z paszczy zwisa wysunięty język, skapuje z niego ślina. Przednie łapy trzyma przed sobą, ich końcówki zwisają swobodnie w dół.

Okazuje się, że wilk ma w futrze kieszeń. Wkłada do niej łapę i wyjmuje czerwone, atłasowe pudełko. Podaje je osobie najbardziej po prawej.

Ona otwiera pudełko, są w nim białe pastylki. Wyjmuje jedną, wkłada do ust, a pudełko przekazuje komuś innemu. Widzę jak osoba, która połknęła tabletkę zaczyna się garbić. Na zaokrąglających się plecach zaczyna pojawiać się, przebijające przez ubranie futro. Ona zamienia się w wilka.

Następna osoba też już wzięła pigułkę, jej oczy się szklą intensywnie, a kły zaczynają wysuwać się z ust.

Ludzie przekazują sobie pudełko i biorą pastylki. Już połowa grupy wzięła pigułki, stado powiększa się, wilk nadal stoi na dwóch łapach, a ja uświadamiam sobie, że pudełko zaraz dotrze do mnie. Jeszcze tylko 3 osoby nie wzięły pigułki. Trzecia od końca połyka swoją, wydaje z siebie głośnie wycie, przekazuje osobie przede mną, a ta mi.

(skok na murek)

Wilki kłębią się u moich nóg, niektóre szarpią mnie za nogawki.

Otwieram czerwone pudełko i połykam pigułkę. Jesteśmy Wilkami. "

>>> przechodzimy jako stado

5. Brama – wilk cz. 2

"Ludzie postawili tu ogrodzenie, żebyśmy nie mogli przejść. "

Karolina przechadza się na czworakach jako wilk po drugiej stronie ogrodzenia. Wyje.

6. Boczne wejście do Kościoła
„Miasto zarosło”

(po drodze.. na schodach nad ulicą )

"Żyjemy teraz bliżej nich. Nigdy nie schodzimy na dół. Tam mają gniazdo, a my mieszkamy tutaj.
…

Z dołu dochodzi wilgoć i intensywny zapach. Pod balkonem rozciąga się gęstwina. Widzę wszystkie odcienie zieleni. Liście szeleszczą, czasem poruszają się, tak, jakby coś przechodziło pod spodem.

Z lewej strony widać szumiące palmy kokosowe, z prawej las bambusowy, pod balkonem rozrosły się jasno-zielone paprocie. Gdzie nie gdzie widać wielkie czerwone kwiaty. A po lewej teren opanowały białe. Pomiędzy różnymi roślinami wiją i bujają się liany, a wszystko przerastają ogromne trawy. Wszystko szumi, szeleści i mieni się.

Całe miasto zarosło, my nie schodzimy już na ziemię. Najpierw cieszyliśmy się, że będzie więcej zieleni. Jednak z czasem zaczęły stawać się naprawdę ogromne. Rośliny nabrały w siłę. Wdzierały się do mieszkań, obrastały samochody przez jedną noc. Blokowały tunele.

To też było piękne.

Wyprowadziliśmy się na wyższe piętra. Wychodzimy na dach i poruszamy się mostami łączącymi budynki.

Jeżeli chcemy wyjść na dwór korzystamy z balkonów. Niektórzy próbują jeszcze utrzymać ideę ogrodów. Budują je na wzór dawnych szklanych oranżerii – tyle, że rośliny są tylko na zewnątrz. Niektórzy mają jeszcze stare rośliny –miniaturki. One przetrwały kryzys w mieszkaniach, nie miały kontaktu z dziką przyrodą. Inni boją się, że i te się rozrosną."

7. Plac pod kościołem – przejście

"Lawa"

Kiedy wkraczamy na czarny asfalt na ziemi kładziemy telefony z włączonym nagraniem płynącej lawy. Kładziemy się obok i zaczynamy wykonywać ruch "topnienia". Sytuacja trwa ok. 10 min.

Ucinamy ruch, wstajemy, zabieramy telefony i przechodzimy do kolejnej lokalizacji.

8. Plac przed dużym kościołem

"Potop"

"Stoję przed dużym, białym budynkiem.

Słyszę dźwięk dochodzący ze środka budynku. Szum.

Teraz jest głośniejszy. Słyszę go bez przerwy.

Widzę, że ze szczeliny pod drzwiami wypływa strużka wody. Jest cienka, najpierw się wydłuża, a z czasem też poszerza. Obok niej pojawią się kolejne.

Tworzy się kałuża, woda pokrywa całą wycieraczkę i rozprzestrzenia się na posadzkę. Zaczyna spływać po schodach. Mija pierwszy, drugi, trzeci schodek. Teraz płynie już całkiem szybko. Zalewa chodnik, wkracza na asfalt.
Obserwuję, jak zbliża się do naszych stóp. Dotyka ich i opływa. Jest chłodna i przyjemna. Poziom wody podnosi się. Zanurzone są kostki, łydki, kolana, woda nie przestaje wzbierać.

Odwracam się i widzę, że woda wypełnia już całą ulicę. Nie widać dokąd sięga. Tam daleko tworzy się fala. Chyba woda odbiła się od bloków. Fala na szczęście załamuje się daleko od nas. Zaraz jednak tworzy się kolejna, większa, i ta przekracza szlaban. Następna ma już z 5 metrów wysokości i dociera do połowy ulicy.

Jakiś chłopak rzuca się na deskę i płynie w kierunku fal. Na chwilę udaje mu się unieść na wodzie, ale zaraz znika w otchłaniach. Szukam wzrokiem jego ciała, ale moja uwaga kieruje się ku kolejnej, gigantycznej fali, która nadciąga w naszym kierunku. Wysokością sięga budynków, wygląda jak przesuwający się w mur, zbliża się do nas, jest nad naszymi głowami i w końcu załamuje się.

Masa wody spada na nas z wielką siłą. Przewraca nas, kotłuje, tracimy kontrolę, woda wpływa mi do ust, czuję jak moje ciało wiruje. Tracę przytomność. I wtedy nadciąga kolejna fala i z impetem wyrzuca nas na brzeg.

Ciała leżą teraz na lądzie. Jedno jest …, drugie …, a inne …..

Widzę, że się poruszamy, powoli siadamy, odgarniamy włosy z twarzy. Patrzymy w kierunku wody."

Odchodząc zaznaczyć pauzą i uważnością pracujący głośno wentylator;

9. Przecinany przez nas trawnik

"Spalony pień"

Stajemy wokół pnia. Karolina wstaje z miejsca podchodzi przez nas do swojego miejsca i zaczyna wolno, z uważnością przekładać kawałki tak, "jakby chciała nadać sens temu co widzi"

10. Drugie schodki kościoła

"Collapse"

Zaczynamy mówiąc wolno, na zmianę:

- opisujemy w czasie teraźniejszym fikcyjną transformację, ruch materialnych elementów przestrzeni, np. asfalt faluje, budynek na przeciwko eksploduje.

Kontynuujemy przyspieszając tempo i mówiąc równocześnie. Intensywność mówienia narasta do maksimum, po czym zamiera.

11. Drzewo obok Zachęty

"Drzewo ciało"

Działanie:
1. Pochodzenie pod drzewo„odkrywanie różnych przestrzeni” – energicznie, zdecydowanie i spokojnie
2. Szukanie swojego miejsca na drzewie – chodząc po nim z pauzami, ale się nie kładąc
3. Osadzenie w miejscu „bycie przytulonym”, rożne części ciała dotykane przez różna gałęzie
4. Pauza

5. TXT ( mówiony jedna po drugiej)

M: Budzę się przytulona. Obejmuje mnie czyjeś ramię, głowa leży na drugim. Ciało jest ciepłe, czuję jak oddycha.

Moja lewa noga zawija się wokół innego, a prawa opera i jeszcze inne. Rozglądam się aby zobaczyć do kogo należą, ale widzę tylko kolejne rozgałęzienia. W oddali widzę jeszcze kogoś.

K: Przytula mnie niekończące się ciało. Wyobrażam sobie, że tu zostanę i będę żyć objęta miłością. Ramiona będą mnie tulić, dawać jedzenia, bawić się ze mną, że będę mogła po nich podróżować.

12. Square with the view on the gallery building

"Ośmiornica"

Prowadzimy widzów na plan i kierujemy za stojące tam barierki, sugerując, że lepiej aby się ukryli
Podchodzimy do środka placu (ustal miejsce), czekamy aż grupa jest blisko skupiona.

M: Na placu siedzi ogromna ośmiornica. Ma 5 metrów wysokości, jej ramiona sięgają brzegu placu. Jest różowa. Lekko, łagodnie porusza ramionami.

Pauza

Idziemy ją obejrzeć. /przejście na około przez ramiona/

/obie dzwięki/
"M: - O! Tam ma oko. // Wow, jakie ma oko!
- Wooo…
K: - O, A tam jej się wbiło coś czarnego!
M: - O nie, to dron! (zniesmaczenie głupotą ludzką) Chyba ją to boli..
K: - A, to dlatego wydaje dziwne dźwięki. (bez akcji)

(pauza)

M: Widzę, że dron zaczyna drżeć, chyba ktoś próbuje nim sterować (rozglądamy się za sterującym). Ośmiornica zaczyna dynamiczniej poruszać ramionami, macha i uderza nimi o ziemię, jest wściekła, boję się, że robi się agresywna. Chowamy się za żółtą barierkę. (zbieramy publiczność, M się chowa, K na muku)

(Czas)

M: Ośmiornica się jakby wierci, trzęsie, drapie się w drona, ale jednak uspokaja.
Decydujemy, że spróbujemy się wspiąć i wyciągnąć go.

K: Magda idzie na ochotnika. Widzę, że delikatnie dotyka ramienia, próbuje na nie wejść, ale ośmiornica zabiera mackę. I znów zaczyna machać ramionami. Wygląda naj antyczna meduza.

Widzę, że jedno ramie podnosi się podejrzanie wysoko. Ośmiornica bierze zamach i uderza M prosto w klatkę (M. upada, pauza)

Ale M. wstaje, a ośmiornica uderza ją jeszcze raz. Wygląda na to, że teraz jest już na prawdę wściekła. Ponownie bierze zamach ramieniem, owija nim Magdę i unosi wysoko w górę.

Widzę ją z dołu, macha nogami i rękami, próbuje się wydobyć. Wygląda totalnie jak dziewczyna King-Konga.

Powinnyśmy jej jakoś pomóc, ale kompletnie nie mam pomysłu jak. Widzę że ramię zaciska się jej jeszcze mocniej wokół pasa, do tego stopnia, że brakuje jej tlenu. Chyba traci przytomność.

Pomiata ją jak szmacianą lalką, podrzuca ją 2 razy i w końcu ją puszcza.

Spadłam i siedzę na asfalcie, lekko uciekłam w tył.

Ośmiornica się uspokaja, macki lekko falują. Łagodnie unosi jedno ramię, wyciąga sobie drona z głowy i rzuca go w krzaki.

Idziemy sprawdzić czy Magdzie się nic nie stało.
(K siada obok M.)

(Pauza)

Ośmiornica rusza spokojnie w stronę Zachęty. Sunie po asfalcie i pozostawia za sobą mokry ślad.

Teraz jest już pod budynkiem i zaczyna wsuwać się w górę. Mija okno zamalowane na biało, prześlizguje się po szklanym. Zostawia po sobie ślady śluzu. Dociera do krawędzi dachu, zarzuca jedno, a potem drugie ramię, zahacza się i wciąga na dach. Po tym trudnym ruchu odpoczywa, chwilę siedzi nie ruchomo na brzegu, a następnie sunie po powierzchni dachu i powoli znika z naszego pola widzenia.

(pauza)

Wyobrażam sobie, że w dachu jest śluza, która otwiera się i Ośmiornica wchodzi przez nią do środka.
Teraz, Ośmiornica jest w środku. Wypełnia całą największą salę galerii.

13.Główna sala galerii

"melting"

Pusta sala.
Wchodzimy prowadząc za sobą widzów. Zbliżamy się do siebie, stajemy opierając o siebie i powoli wykonując ruch 'topienia się' schodzimy na podłogę pozostając w bezruchu.

This is an approximate scenario of a performance. It focuses on the text used - images superimposed on the visited places. It does not include most of the physical actions of the performers.

The performance starts with the walk through the building of Zacheta (spaces normally inaccessible to public). There, we stop only in one place.

1. The bookstore magazine:

We all enter a dark room. We illuminate the space with our phone flashlights. We sit down and turn off the flashlights. There is complete darkness.

"And now
We dissolve in the darkness.

Contours disappear
Shapes disappear
Patterns are disappearing
Gone are the details

Gone are the bookcases
Gone are the books
Gone are the objects against the walls
Gone are the paintings
Gone are the corridors
Gone are the stairs
Gone is the paint on the walls

Gone are the buildings, streets, tree benches"

The performance continues outside:

1. Stairs in front of the main entrance to the building

“Stone landscape”

Sitting on the stairs: spend a lot of time here; Speak infrequently; integrate what is happening by adapting a description of the weather (sun, color of light, wind and how something moves, etc.)

PLACE AND OTHERS

"I am sitting on the stone steps, leaning against the cold walls. There are several of us.
We are sitting still. I feel how close the person on my right is. Another I see out of the corner of my eye. "

BIRDS

"From left to right a crow flies over us. I imagine us all together from the bird's eye view."

WALL

"Behind us stretches a huge, steep wall. Pillars - columns - are drawn on it, there are many openings, recesses in it. In the middle is the largest of them. A small, heavily overhanging roof hangs over us. The top is pointed. "

LANDSCAPE, DESCRIPTION OF REAL TERRAIN, WEATHER

"In front of us, the landscape is rocky, the flat terrain is covered with stones and boulders of various sizes.
Here and there the ground bulges out to form gentle hills.

The sun illuminates some places / the square is in shadow, shades of gray predominate.
A light / strong wind is blowing.

Some boulders, from time to time, under the influence of the wind, roll over the uneven terrain.

When I see this, I think that maybe I might also slip and roll. The boulder next to me moves a little from side to side, others also, from time to time, slightly tremble or sway."

VERY LONG

"We have been here for a very long time. We are covered with accumulated dust and sediment. Yellowish lichens have settled in some places, soft moss has grown in the spaces between us.

Once we were one rock."

>>> as boulders - procession, across the lawn

2 The asphalt in front of Zacheta

We touch the cracks in the asphalt with our hands, trace the cracks; find our (Karolina+Magda) speaking situation, e.g. poses and what spatial relationship

"Cracks appear on the surface. Delicate lines merging into spider webs. They appear gradually, as if breaking through from the depths. From under the ice come irregular sounds of cracking, crumbling.

Every so often, the surface trembles. Muffled cracking of the ice can be heard.

Cracks appear in many places.

In places, a larger crack is clearly drawn and seems to open. You can see a cross section of the ice through the crack. The deeper you go the darker it gets, there is water underneath, sand, gaping black earth, stones, rock, shimmering minerals of various states of aggregation and colors. Underneath is bubbling thick lava. As if breathing, it forms bubbles on its skin, which burst with splatter.

Every now and then a drop is thrown up to the surface. Slowly it solidifies.

>>> diagonally, walking, through the bushes to the trunk of the felled tree

1. cut tree -

Action : we lie down together, entangled on the trunk; with a slow movement, sliding down from it, we uncover the trunk - entrances, crevices - we join the audience, we contemplate the trunk together

>>>

2. benches "imagining"

We sit on the bench(s)
Pause 30 sec. - Nothing (we are looking and imagining)
10 imaginings (real, short, concise, no elaboration, direct, more people than animals, characters typical of us, staccato rhythm, change distances, directions, include space behind, we point with finger (exception when something close to our bodies)

Strategies:

+ adding, in spoken imagery, something to the real people (e.g., dog goes with them, additional dogs, person next to them)
+ modifying people's actions (they walk backwards, stop, fall over)

Incomplete pool of imagery to use:

K:
* I imagine ants walking in a row along the curb. They are carrying grains of sand.
* I imagine a lady in gold stilettos squeezing through the bushes with a big Ikea bag.
* I imagine a couple of Japanese tourists sitting on a bench across the street. They are taking selfie-stick pictures. They are trying to capture the Zachęta building in the background.
* I imagine a man hanging on a rope on the second floor of the ethnographic museum. He's cleaning the windows from the outside.
* I imagine a woman dressed in a black uniform riding an electric scooter. She is transporting scooters stacked on top of each other. She comes from the left side of that square, turns right heading our way, turns around, and goes back the way she came from
* I imagine a flock of crows flying out of a tree at once *
* I imagine a pair of siblings running down the sidewalk toward the tree. The boy is pulling hard on his little sister's hand, she can barely keep up with him.

M:
* I imagine that here, on the grass is rolling a little dog, a Jack Russel Terrier. He rolls vigorously from side to side with joy.
* I imagine ten pigeons gathered on the sidewalk by the trashcan.* I imagine a man sleeping on the bench to my right. He's lying on his side with his legs facing us.
* I imagine a man standing on that of tower, on the roof of the yellow block of flats and waving to us with both hands *
* I imagine a man sleeping on the bench to my right. He's lying on his side with his legs facing us.
* I imagine a man standing on this kind of turret on the roof of a yellow block of flats and waving to us with both hands *
* I imagine a man is standing there on the balcony of the church tower. He is leaning against the railing and smoking a cigarette. Now, he puts it out throws the cigarette butt down and disappears walking to the left.
* I imagine a woman sunbathing in a bikini on the grass. She's lying on a checkered blanket.
* I imagine a group of Spanish tourists walking along that sidewalk. They are talking loudly and laughing.
* Someone joins our group, stands behind our squares and listens to what we say.

Other possible "adaptable" imagery:

* Shirtless boy (holds the shirt in his hand), large musculature, walking briskly.
* Some three-year-old kid, holding hands with his mom, falls over and bumps his knee.
* blue liquid leaking from between the tiles
* A path under a tree, an old couple dressed very elegantly, they walk slowly, she's got a big white hat, he's got an old-style bottle jacket.
* I imagine five people on scooters
* A group of Spanish tourists. They are talking very loudly and laughing.
* An old man tugging at the foil covering the roots of the bushes on the lawn
* A man on a steeple waving at us / painting the roof with tar
* A woman sunbathing on the lawn
... / On the balcony of the ethnographic museum
... Someone falls over
* Someone joins in and listens behind our back
* Shirtless boy (holds shirt in hand), large muscular, walking briskly
* Two teenage girls
* An older man tugging at the foil wrapping the roots

Toward the end, Karolina stands up and begins to calmly but staccato embody scraps of the previously spoken imagery.
Magda speaks less frequently; Magda joins Karolina

Embodiments:
K:
Tanning
Climbing a tree
Pigeon
Tree - arms
Ball
Flip
Branches Hair
Sit on the sidewalk
Tree legs

M:
Fountain
Bushes
Pole
Bench
Tree
Sit on the sidewalk

3. The pavement along the street

“Slow walk”

In the next location, say:

"Imagine the world slowed down"

And start walking down the street very slowly suggesting the pace to the group (distance about 500m.)

4. A flowerbed with a pine tree under a block of flats

"Wolf"

"We walk along a rural, sandy road. I am the first, with me goes the rest. On the right we pass a grove. It is very dark, I am a little afraid. Suddenly, something started rustling among the trees, I looked up and a wolf was coming out from between the trees. It stopped and looked at me with shining eyes.

The wolf stands up on two legs. It is taller than me, its face is gaping. Its tongue is hanging out of its mouth, saliva dripping from it. He holds his front paws in front of him, their tips hanging down freely.

It turns out that the wolf has a pocket in its fur. He puts his paw in it and takes out a red satin box. He hands it to the person most to his right.

She opens the box, and there are white pills in it. She takes one out, puts it in her mouth, and hands the box to someone else. I see the person who swallowed the pill start to hunch over. Fur begins to appear on her rounded back, piercing through the clothes. She turns into a wolf.

The next person has also already taken the pill, her eyes glaze over intensely, and fangs begin to protrude from her mouth.

People pass the box to each other and take the pills. Already half the group has taken the pills, the pack is growing larger, the wolf is still standing on two paws, and I realize that the box is about to reach me. Only 3 more people haven't taken a pill. The third from the end swallows hers, lets out a loud howl, passes it to the person in front of me, and the person passes it to me.

(jumping on the wall)

Wolves cluster at my feet, some tugging at my legs.

I open the red box and swallow the pill. We are the Wolves. "

>>> we pass as a pack

5 . The gate to the apartment area

“Wolf” Part 2

"People put a fence here so we can't pass through. "

Karolina walks on all fours as a wolf on the other side of the fence. She howls.

6 . The side entrance to the church

"The town has become overgrown"

(on the way... on the steps above the street )

"We live closer to them now. We never come down. They have a nest there, and we live here.
…

From downstairs comes dampness and an intense smell. Below the balcony a thicket stretches out. I see all shades of green. Leaves rustle, sometimes move, as if something is passing underneath.

On the left I can see humming coconut palms, on the right a bamboo forest, under the balcony bright green ferns have grown. Here and there you can see big red flowers. And on the left, white flowers have taken over the area. Between the different plants, lianas twirl and sway, and everything is overgrown by huge grasses. Everything is humming, rustling and shimmering.

The whole city has become overgrown; we are no longer going down to the ground. At first we were happy that there would be more greenery. However, over time, they started to get really huge. The plants gained in strength. They were invading homes, encasing cars overnight. They blocked tunnels.

It was beautiful, too.

We moved out to higher floors. We go up to the roof and move across the bridges that connect the buildings.

If we want to go outside we use the balconies. Some people still try to maintain the idea of gardens. They build them like the old glass conservatories, but the plants are only outside. Some people still have old plants - miniatures. They survived the crisis in their apartments, they had no contact with wildlife. Others are afraid that they too will grow."

7. the square under the church - the transition

"Lava"

As we step onto the black asphalt on the ground we place our phones with the video of lava flowing on. We lay down next to it and begin to do the "melting" motion. The situation lasts about 10 minutes.

We cut off the movement, get up, take the phones and move to the next location.

8 - Square in front of a large church

"Flood"

"I am standing in front of a large white building.

I hear a sound coming from inside the building. A noise.

It is louder now. I can hear it all the time.

I see a trickle of water coming out of the crack under the door. It's thin, at first it gets longer, and with time it widens as well. Another trickle appears next to it.

A puddle forms, the water covers the whole doormat and spreads on the floor. It begins to flow down the stairs. It passes the first, second, third stair. Now it is flowing quite fast. It floods the sidewalk, enters the asphalt.
I watch as it approaches our feet. It touches them and flows down. It's cool and pleasant. The water level is rising. Ankles, calves, knees are submerged, the water doesn't stop rising.

I turned around and saw that the water had already filled the whole street. You can't see where it reaches. There is a wave forming far away. I think the water has bounced off the blocks. Fortunately, the wave breaks far away from us. But soon another one forms, a bigger one, and this one crosses the barrier. The next one is already 5 meters high and reaches halfway down the street.

A boy throws himself on a board and swims towards the waves. For a moment he manages to float on the water, but immediately disappears into the abyss. I look for his body, but my attention turns to the next gigantic wave, which is coming in our direction. It reaches the height of the buildings, it looks like it is moving into a wall, it approaches us, it is over our heads and finally it collapses.

The mass of water falls on us with great force. We are knocked over, we lose control, the water flows into my mouth, I feel my body spinning. I lose consciousness. And then another wave comes and throws us impetuously onto the shore.

The bodies are now lying on land. One is ... (choose place that you see)..., the other ...(choose place that you see)..., and the others ... (choose place that you see)...

I see that we are moving, we slowly sit up, we brush our hair away from our faces.We look toward the water."

Walking away mark with pause and attention the fan working loudly;

We look toward the water."

Walking away mark with pause and attention the fan working loudly;

9. The lawn

"Burnt trunk."

We are standing around the trunk. Karolina gets up from her seat and walks by us to her seat and begins to slowly, attentively rearrange the pieces as "as if she wanted to make sense of what she sees"

10. The second steps of the church

"Collapse"

We begin speaking slowly, taking turns:

- we describe in the present tense a fictional transformation, a movement of the material elements of space, e.g., the asphalt ripples, the building across the street explodes.

We continue by speeding up the pace and speaking simultaneously.The intensity of speaking increases to a maximum, then stops.

The intensity of speaking increases to a maximum, then stops.

11. the tree next to Zacheta

"Tree Body"

Activity:
1) Going under the tree "exploring different spaces" - energetically, firmly and calmly
2) Finding one's place in the tree - walking on it with pauses, but not lying down
3. settling in a place "being hugged", different parts of the body touched by different branches
4. pause
5. TXT ( spoken one by one)

M: I wake up being hugged. Someone's arm embraces me, my head lies on the other one. My body is warm, I can feel it breathing.

My left leg is wrapped around another and my right leg is operating and another. I look around to see who they belong to, but I only see more branches. In the distance I see someone else.

K: An endless body hugs me. I imagine that I will stay here and live embraced by love. The arms will cuddle me, give me food, play with me, that I will be able to travel on them.

12. Square in front of Zachęta

“Octopus”

We lead the audience to the set and direct them behind the barriers standing there, suggesting that they better hide.

We approach the square (set a place), wait until the group is close together.

M: A huge octopus is sitting on the square. It is 5 meters high, its arms reach the edge of the square. It is pink. It moves its arms lightly, gently.

Pause

We go to see it. /going around by the shoulders/

/both sounds/
"M: - Oh, there she has an eye. // Wow, what an eye she has!
- Wooo...
K: - Oh, And she's got something black stuck in there!
M: - Oh no, it's a drone! (disgusted by human stupidity) I think it hurts her....
K: - Oh, that's why she's making weird sounds. (no action)
(pause)

M: I can see that the drone is starting to tremble, I think someone is trying to steer it (we look around for the steerer). The octopus starts moving its arms more dynamically, waving and hitting the ground with them, it is furious, I am afraid it is getting aggressive. We hide behind the yellow barrier. (we gather the audience, M hides, K on the muck)
(Time)

M: The octopus is kind of squirming, shaking, scratching at the drone, but still calming down.
We decide that we will try to climb up and pull it out.

K: Magda goes to volunteer. I see her gently touch her arm, try to climb on it, but the octopus takes the tentacle away. And it starts waving its arms again. It looks like the most ancient jellyfish.

I see one arm raise suspiciously high. The octopus takes a swing and hits M right in the rib cage (M. falls down, pause)

But M. gets up, and the octopus hits her again. It looks like she's really mad now. She again takes a swing with her arm, wraps Magda with it and lifts her high into the air.

I can see her from below, she is waving her legs and arms, trying to get out. She looks totally like a King-Kong girl.

We should help her somehow, but I have absolutely no idea how. I can see that her arm is clenching even tighter around her waist, to the point where she's running out of oxygen. I think she's losing consciousness.

He swats her around like a rag doll, tosses her 2 times and finally lets her go.
I fall and sit on the asphalt, slightly escaping backwards.

The octopus calms down, tentacles rippling slightly. It gently lifts one arm, pulls the drone from its head and throws it into the bushes.

We go to check if Magda is okay.
(K sits down next to M.)

(Pause)

The octopus moves calmly towards Zacheta. It glided along the asphalt and left a wet trail behind it.

Now it is already under the building and begins to slide upwards. It passes a window painted white and slides over a glass one. He leaves a trail of slime in his wake. He reaches the edge of the roof, drops one arm and then the other, hooks himself and pulls himself onto the roof. After this difficult movement it rests, sits motionless on the edge for a moment, then glides across the roof surface and slowly disappears from our field of view.

(pause)

I imagine that there is an airlock in the roof that opens and the Octopus enters through it.
Now, the Octopus is inside. It fills the entire largest room of the gallery.

13.The main gallery room

"melting"

An empty hall.
We enter leading the audience behind us. We approach each other, stand leaning against each other and slowly making a 'melting' motion we descend to the floor remaining motionless.